"Kraina Lodu. Niezwykłe bliźniaki" - rozdział 1

Hej!

Postanowiłam, że będę publikować codziennie dwa rozdziały mojego opowiadania. Skończyłam je już kilka tygodni temu, ale teraz chcę podzielić się z Wami moją twórczością. I taka ciekawostka - piszę już czwarty rozdział drugiej części tego opowiadania! Więc tuż po skończeniu pierwszego opowiadania prawdopodobnie dostaniecie na blogu drugą część! :)

Jeszcze chciałam powiedzieć o bardzo ważnej rzeczy - imiona dzieci Anny i Kristoffa wzięłam z Deviantarta https://www.deviantart.com/nightliight/art/Heidi-Character-Sheet-443574892 https://www.deviantart.com/nightliight/art/Joseff-Character-Sheet-427609429

Zobaczyłam te fanarty po raz pierwszy w 2015 roku, gdy miałam 9 lat, a teraz zainspirowałam się nimi.

Kilka tygodni później Anna zaszła w ciążę. Odkryła to dopiero po trzech miesiącach, kiedy jej brzuch zrobił się większy. Od razu poszła wtedy do sypialni króla i królowej, gdzie spała razem z Kristoffem. Mężczyzna siedział na łóżku i czytał listy od poddanych. Anna cieszyła się, że mieszkańcy królestwa tak bardzo ich szanują i lubią.

- Kristoff, muszę ci coś powiedzieć... - weszła do komnaty.

- Tak, kochanie? - mąż królowej odłożył listy i podszedł do niej.

- Chodzi o to, że... Ostatnio mój brzuch zrobił się większy. Zaczynam też mieć mdłości... Podejrzewam... że będziemy mieli dziecko!

Kristoff najpierw popatrzył na żonę ze zdziwieniem, lecz potem nagle wykrzyknął :

- Będziemy mieli dziecko! - Przytulił Annę.

- Też się cieszę! Nasza rodzina się powiększy! - Anna wzruszyła się.

Tego samego dnia powiedziała to wszystkim w zamku – Elsie, Svenowi, Olafowi i trójce służących – Kajowi, Gerdzie i Olinie.

Mijały miesiące. Wszyscy bardzo troszczyli się o Annę. Kristoff pomagał jej, gdy czuła się niedobrze. Królowa, jak każda ciężarna kobieta miała „ciążowe zachcianki” i chciała zjeść np. śledzia ( chociaż jeszcze kilka lat temu go nie cierpiała) albo sałatkę z warzywami. Razem z Kristoffem spisywali pomysły na imię dla dziecka na liście. Była bardzo długa.

Dla dziewczynki Ani podobały się najbardziej imiona Lila, Sara i Bella.

Jednak najbardziej zawsze podobało jej się imię Heidi – tak miała na imię jej praprababka ( Niedawno czytała o niej w „Kronikach Arendelle” znajdujących się w bibliotece). Z kolei Kristoffowi dla chłopca podobało się imię Joseff i nie chciał, żeby jego syn nazywał się inaczej.

Anna w swojej komnacie postawiła kołyskę dla dziecka. Była ona drewniana, a były na niej wyrzeźbione kwiaty. W tym wszystkim przyszłym rodzicom pomagała Elsa. Olaf natomiast niecierpliwie wyczekiwał narodzin dziecka i ciągle pytał :

- A kiedy wasze dziecko pojawi się na świecie? - Ekscytował się za każdym razem, gdy przyjaciele rozmawiali o małym księciu lub księżniczce Arendelle.

- Już niedługo, Olafku – Anna zawsze uśmiechała się serdecznie, gdy ciekawski Olaf o to pytał – Już niedługo...

Elsa powiadomiła też o stanie błogosławionym swojej siostry przyjaciół z Zaklętej Puszczy. Haniamaja zgodziła się być przybraną ciocią dla maleństwa.

Mijały dni, tygodnie i miesiące. Przygotowania do powitania na świecie królewskiego dziecka trwały nieprzerwanie.

***

Minęło pół roku. Pewnego dnia Anna, Elsa, Kristoff, Olaf i Sven spędzali popołudnie w królewskiej bibliotece zaczytując się w książkach.

Anna wybrała trzeci tom „Kronik Arendelle”, aby dowiedzieć się więcej o królowej Heidi. Miała w końcu być imienniczką dziecka. Anna była przekonana, że urodzi im się dziewczynka. Jednak Kristoff wolał jak na razie nie „nakręcać” się na płeć dziecka. Jednak taka spontaniczna i szalona Anna to była Anna jaką znał. Mimo że teraz starała się być jako królowa opanowana, to według Kristoffa miała w sobie jeszcze optymizm – między innymi za to ją pokochał. Jednak wciąż, mimo swojego nowego tytułu nie straciła wrażliwości i dobroci. Za to poddani ją uwielbiali.

Elsa wybrała „Baśnie” - ulubioną książkę ze swojego dzieciństwa. Kristoff nie znalazł książki dla siebie, ale przyjemność sprawiało mu myślenie o tym, że za dwa dni ich rodzina się powiększy. Uśmiechnął się.

Olaf, który rok wcześniej nauczył się czytać, czytał powieść przygodową i pokazywał ilustracje Svenowi. W pewnym momencie z rąk Anny wypadła książka, a królowa wykrzyknęła :

- Ja... ja rodzę!

Kristoff szybko zaprowadził Annę do jej komnaty. Za nim pobiegli Kaj, Olina i Gerda – zamierzali pomóc królowi odbierać poród.

Tymczasem Elsa niespokojnie chodziła tam i z powrotem po pokoju.

- Oby tylko ten poród się udał... - Elsie bardzo szybko biło serce.

Olaf stał obok niej i także się stresował. Sven podszedł do Elsy, a ona go pogłaskała. Jednak wciąż była bardzo zestresowana.

Minęły dwie godziny. Nagle do drzwi zapukał Kristoff i powiedział z uśmiechem na twarzy.

- Anna urodziła.

Cała czwórka pobiegła do pokoju i... zobaczyli cudowny widok.

Służący stali przy Annie, a królowa trzymała... dwójkę słodkich dzieci.

- To są... bliźniaki? - Elsa zdziwiła się.

- Też byłem zdziwiony, kiedy Anna zaczęła rodzić drugie dziecko. - powiedział świeżo upieczony tata.

Elsa podeszła do maluchów. Przyjrzała się bliżej noworodkom. Jeden z nich miał blond włosy, a drugi rude. Elsie nagle przyszła do głowy myśl.

- Kristoff, jakiej płci są dzieci?

-Nasza córeczka ma blond włosy, a synek rude. - Kristoff doskonale wiedział o co Elsie chodzi w jej pytaniu.

Elsa uśmiechnęła się. Córeczka była podobna do taty, a synek do mamy. Zwykle spotykała ludzi których dzieci były podobne do rodzica tej samej płci. Jednak dziewczyna miała jeszcze jedno pytanie.

-  Jak je nazwiecie?

- Wykorzystamy oba nasze pomysły – dziewczynka będzie miała na imię Heidi a chłopiec Joseff. Anna, zgadzasz się? Anna? - Kristoff zorientował się że jego żona nie reaguje. Odwrócił się.

Zobaczył śpiącą żonę, wciąż trzymającą swoje dzieci. W dodatku one też szybko zasnęły... Ten widok był taki uroczy...

- Och, ale one są słodkie – Szepnął Olaf.

- Zgadzam się w stu procentach. - Zgodziła się Elsa i przez kolejne pięć minut patrzyła na swoją siostrę i swoich siostrzeńców.

-Zostałam ciocią – Powiedziała cicho dziewczyna – A moja siostra mamą.

Uśmiechnęła się szeroko. Teraz czas aby mieszkańcy Arendelle poznali

nowych członków królewskiej rodziny...

***

Anna, Kristoff, Olaf, Sven i Elsa wyszli z zamku. Królowa trzymała dwójkę swoich dzieci na rękach. Maluchy patrzyły na tłum swoimi dużymi, niebieskimi oczami - jak na razie miały taki kolor oczu, jednak Anna stwierdziła, że ich córka będzie miała brązowe oczy– wtedy będzie już całkowicie podobna z wyglądu do taty. Poddani wiwatowali, i podchodzili, aby zobaczyć maluchy.

- Przedstawiam wam księcia Joseffa i księżniczkę Heidi z Arendelle! - Ania przedstawiła swoje pociechy. Wiedziała, że jej dzieci są wyjątkowe. Miała też przeczucie, że w przyszłości dokonają czegoś wielkiego...